บทสวดมนต์ - อภิณหะปัจจะเวกขะณะปาฐะ

หันทะ มะยัง อะภิณหะปัจจะเวกขะณะปาฐัง ภะณามะ เส

เชิญเถิดเราทั้งหลาย มาสวดอภิณหะปัจจะเวกขะณะปาฐะกันเถิด

ชะราธัมโมมหิ

เรามีความแก่เป็นธรรมดา

ชะรัง อะนะตีโต

ล่วงพ้นความแก่ไปไม่ได้

พยาธิธัมโมมหิ

เรามีความเจ็บไข้เป็นธรรมดา

พยาธิง อะนะตีโต

ล่วงพ้นความเจ็บไข้ไปไม่ได้

มะระณะธัมโมมหิ

เรามีความตายเป็นธรรมดา

มะระณัง อะนะตีโต

ล่วงพ้นความตายไปไม่ได้

สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว

เราจะละเว้นเป็นต่างๆ คือว่า จะต้องพลัดพรากจากของรักของเจริญใจทั้งหลายทั้งปวง

กัมมัสสะโกมหิ

เราเป็นผู้มีกรรมเป็นของๆ ตน

กัมมะทายาโท

เป็นผู้รับผลของกรรม

กัมมะโยนิ

เป็นผู้มีกรรมเป็นกำเนิด

กัมมะพันธุ

เป็นผู้มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์

กัมมะปะฏิสะระโณ

เป็นผู้มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย

ยัง กัมมัง กะริสสามิ

จักทำกรรมอันใดไว้

กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา

ดีหรือชั่ว

ตัสสะ ทายาโท ภะวิสสามิ

เราจะต้องได้รับผลของกรรมนั้น

เอวัง อัมเหหิ อะภิณหัง ปัจจะเวกขิตัพพัง

เราทั้งหลายพึงพิจารณาเนืองๆ อย่างนี้แล